Artiest: Robert Johnson
Auteur: Robert Johnson
Label: Vocalion
Jaar: 1937

Het kruispunt waar hij zogezegd zijn ziel aan de duivel verkocht. Welk kruispunt? Keuze zat in de Delta. De Chamber of Commerce in Delta-hoofdplaats Clarksdale heeft alvast een marker neergezet midden op het drukke kruispunt van Highways 61 & 49, de twee voornaamste uitvalswegen in de regio. Alleen komt die kruising niet overeen met de plaats waar die wegen samenkwamen in de tijd van Robert Johnson. Er zijn ginder wel vijf of zes plaatsen aan te wijzen waar de 61 en de 49 mekaar raken of raakten. De mensen van het Delta Blues Museum in Clarksdale worden gek van de vragen die hen hieromtrent worden gesteld. De Walter Hill-film Crossroads ('86) gebruikte lukraak een kruispunt een mijl of twee onder Beulah, MS, de gebroeders Coen-film O Brother Where Art Thou een nog anoniemer kruispunt ergens in Coahoma County en de mensen uit Tunica County, van waaruit Robert Johnson echt vertrok om begaafd terug te komen, houden het op het kruispunt bij het Dockery-kerkhof op de Bonnie Blue Road, even ten oosten van de oorspronkelijke Hwy 61, het eerste kruispunt dat hij tegenkwam na bij zijn moeder thuis te zijn vertrokken. Last but not least heb je het plaatsje Beauregard, net onder Hazlehurst, MS, waar Ike Zimmerman woonde. Robert Johnson was in Hazlehurst op zoek gegaan naar zijn biologische vader (Noah Johnson) maar die was spoorloos verdwenen. Die reis was echter niet in vain want hij stootte daar op die Ike Zimmerman, superbegaafde gitarist die zelf nooit opnam maar dus wel Robert de nodige skills meegaf om eenmaal terug in de Delta tremendous veel indruk te maken, niet alleen op technisch gebied, nu ook ineens met eigen werk. Zimmerman oefende altijd 's nachts op het wat afgelegen kerkhof van Beauregard. Zie hen daar samen, avond na avond, Robert en Ike (net als heel de Allman Brothers Band een halve eeuw later op Rose Hill Cemetery in Macon, GA) en proef hoe de ziel-aan-de-duivel-link al gauw gelegd werd. Dé voor Johnson meest bepalende Crossroad is daarom die waar Beauregard Cemetery kruist met Highway 51.

Meestal met Robert Johnson geassocieerd, werd dit ziel-aan-de-duivelverhaal ook verteld door zijn voorganger Tommy Johnson. Uit een boek over volksgeloof onder zwarten in the South uit 1926 blijkt het ginder zelfs van alle tijden te zijn (Folk Beliefs Of The Southern Negro - Newbell N. Puckett, PhD - Oxford University Press). Het is een haast essentieel kenmerk van de blues dat bepaalde versregels of zelfs hele melodieën of verhaallijnen uit een gezamenlijke pot worden gelicht en geherinterpreteerd. Wat het onmogelijk maakt vaste afspraken te maken van wanneer af men binnen de blues van plagiaat kan spreken of copyright kan laten gelden. Hoeveel woorden moeten in volgorde zijn overgenomen en op welke manier? Dat er auteursrechten verschuldigd zijn aan de erven Robert Johnson telkens een moderne zanger Cross Road Blues opneemt is nogal evident, al ziet Ed Komara van het Blues Archive in Oxford, MS een melodisch precedent in Straight Alky Blues van Leroy Carr & Scrapper Blackwell ('29 - Vocalion). Zie ook het commentaar van Keith Briggs in het boekje bij cd-boxset Beg, Borrow Or Steal - The origins, music and influence of Robert Johnson (Catfish). Het beste boek rond Robert, de facts, niets dan de facts, is Up Jumped The Devil - The real life of Robert Johnson waar Bruce Conforth & Gayle Dean Wardlow een halve eeuw aan werkten (Chicago Revue Press - 2019).