Covers:

1928:

Scrapper Blackwell [als Kokomo Blues, zelfs op het label]

1932:

Jabo Williams [als Ko Ko Mo Blues]

1933:

Lucille Bogan [als Red Cross Man, ook met die Baby don't you want to go-passage]

1934:

Kokomo Arnold [als Old Original Kokomo Blues]

1935:

Freddie Spruell [als Mr. Freddie's Kokomo Blues]

1937:

Robert Johnson [als Sweet Home Chicago; gedaan dus met Kokomo, Indiana als eindbestemming, en de Eleven Light City drugstore is vervangen door the land of California; maar de grote innovatie hier is dat aanstekelijke boogieritme; het lijkt alsof je twee gitaristen aan het werk hoort maar Robert doet het hier allemaal zelf en tegelijkertijd, waarlijk dé economische trick to manage; wie zo kan spelen spaart immers een man uit]

1937:

Big Boy Knox [als Eleven Light City Blues]

1937:

Frank Busby [als 'Leven Light City; was een drugstore in Chicago waar ze Koko verkochten, hun koffiemerk; Eleven Light City werd ook al vernoemd in de originele Kokola Blues van Madlyn Davis]

1939:

Tommy McClennan [als Baby Don't You Want To Go]

1941:

Walter Davis [als Don't You Want To Go]

1941:

Big Bill Broonzy [idem]

1941:

Robert Jr. Lockwood [als Take A Little Walk With Me; eerste cover van een Robert Johnson-nummer (dat er dus eigenlijk geen is)]

1945:

Jimmy McCracklin [als Baby Don't You Want To Go]

1955:

Roosevelt Sykes [als Sweet Old Chicago]

1958:

Little Junior Parker [als Sweet Home Chicago; top 20 R&B voor Duke]

1964:

Fred McDowell [als Kokomo Blues]

1966:

Johnny Shines [als Sweet Home Chicago]

1967:

Magic Sam [idem]

1969:

Honeyboy Edwards [idem]

1970:

Earl Hooker [idem]

1971:

John Renbourn [als Kokomo Blues]

1972:

Taj Mahal [als Sweet Home Chicago]

1975:

Homesick James [idem]

1975:

Lonnie Brooks [idem]

1977:

Roy Buchanan [idem]

1978:

Blues Brothers [idem]

1978:

Foghat [idem]

1980:

Hans Theessink [idem]

1988:

Alexis Korner [idem]

1989:

Duke Tumatoe [idem]

1991:

Amos Garrett-Doug Sahm-Gene Taylor [idem]

1991:

Terry Garland [als Kokomo]

1993:

Blues Band [als Sweet Home Chicago]

1995:

Peter Green [idem]

2000:

Status Quo [idem]

2000:

Billy Branch & The Sons Of Blues [idem; geboren opvoeder Billy Branch werkt zich om de veertien dagen de pleuris door deze out-and-out bluesklassieker aan te leren aan een paar probleemklasjes in het deeltijds onderwijs, door die kids ieder apart een mondharmonica te geven, hun eerste eigen muziekinstrument ooit, met de uitdrukkelijke belofte dat zij aan het eind van die snelcursus in staat zullen zijn Sweet Home Chicago live te brengen op een volwaardig podium en voor een volwaardig publiek (hun ouders en schoolvrienden), aangevuld met een ondertussen ook zelf geschreven eigen bluesnummer, dat alles begeleid door The Sons Of The Blues, no kidding; het heet Blues In Schools en werkt altijd! Zowel in zijn Chicago als waar dan ook, tot in Luchtbal boven Antwerpen toe]

2001:

Luther Allison [idem]

2004:

Eric Clapton [idem]

2009:

Ronnie Earl [idem]

2011:

Steve Miller Band [idem]

2011:

Rory Block [als Kokomo Blues]

2019:

Günther Neefs [idem]