Artiest: Son House
Auteur: James McCoy
Label: Paramount
Jaar: 1930
Die het in 1927 in Lyon, MS van ene James McCoy had geleerd (net als Preachin' The Blues). Son House nam het ook al op als Walking Blues, blijkt uit een lot onuitgegeven Paramount-opnamen, opgedoken op een zolder in 1985, ondertussen heruit op Document. Lead Belly had ook een Death Letter Blues maar dat was een andere.
Covers:
Robert Johnson [slidemotief in Walking Blues; Son House was het grote voorbeeld voor Robert Johnson, zowel instrumentaal als vokaal, zelfs al had die met zijn religieuze achtergrond een grote afkeer voor de blues (The Devil's Music)]
Muddy Waters [als Country Blues No.1 en Feel Like Going Home; Muddy noemt Son House en Robert Johnson zijn invloeden in zijn interview met Alan Lomax vlak na de opname; Lomax hoorde toen de naam Son House voor het eerst]
Son House [als My Black Woman; Lomax-opname]
Barbara Dane [als Walking Blues met Memphis Slim en Willie Dixon]
Son House [als Death Letter op gelijknamige CBS-lp]
Paul Butterfield Blues Band [als Walking Blues]
Taj Mahal [als The Celebrated Walking Blues]
Capt. Beefheart [als Ah, Feel Like Ahcid]
Bonnie Raitt [als Walking Blues]
Blues Band [als Death Letter]
Rory Block [als Walking Blues en in '08 als My Black Mamma]
Walter Trout [als Death Letter Blues]
Cassandra Wilson [als Death Letter]
Amos Garrett [als Walking Blues]
Corey Harris [idem]
White Stripes [als Death Letter]
James Blood Ulmer [idem]
John Mellencamp [idem]
Chris Thomas King [idem]
Dion [als Walkin' Blues]
Sonny Landreth [als Walking Blues]
Eric Johanson [als Death Letter]
Meskerem Mees [als Walking Blues]
Tinsley Ellis [als Death Letter Blues]
De tekst van de tweede strofe (Ain't no heaven, ain't no burnin' hell, Where I go when I die, can't nobody tell) inspireerde John Lee Hooker voor zijn Burning Hell. Die van de derde strofe (My black mama's face shines like the sun, Lipstick and powder can't help her none) werd haast letterlijk overgenomen door Albert King in zijn Oh Pretty Woman. De vierde strofe (If you see my milk cow, tell her 'hurry home, Ain't had no milk since my milk cow's been gone) dook vier jaar later opnieuw op in Kokomo Arnolds Milk Cow Blues (zie daar).
Nieuwe suggesties, aanvullingen en/of correcties kunnen steeds per post of via e-mail naar onderstaand adres verzonden worden:
Arnold Rypens
Rozenlaan 65
B-2840 Reet (Rumst)