The Originals © by Arnold Rypens

Artiest: Claude François
Auteur: Jacques Revaux/Claude François/Gilles Thibaut
Label: Flèche
Jaar: 1967

Toen zijn relatie met France Gall verbroken werd. Jacques Revaux had de melodie twee jaar voordien al aan Michel Sardou gepresenteerd.

Covers:

1968:: David Bowie [vertaalde het als Even A Fool Learns To Love; demo met Clo-Clo's versie op de achtergrond, enkel gebruikt in een documentaire van Alan Yentob rond Bowie]
1969:: Paul Anka [vertaalde het als My Way]
1969:: Frank Sinatra [ook als My Way; internationale hit]
1969:: Anita Kerr Singers [idem]
1970:: Brook Benton [idem]
1970:: Dorothy Squires [idem; hit UK]
1970:: Samantha Jones
1970:: Matt Monro
1971:: David Bowie [deel van de melodie in Life On Mars als een soort revanche op het njet van drie jaar eerder (zie voetnoot)]
1971:: Nina Simone
1971:: Tom Jones
1971:: Ron Davis [als Mijn Leven; verongelukte kort nadien]
1973:: Elvis Presley [live op lp Aloha From Hawaii Via Satellite, hit UK in '77]
1973:: Joe Frazier
1978:: Michel Sardou [eindelijk; na de dood van Clo Clo]
1978:: Toon Hermans [als De Zwerver]
1978:: Sid Vicious [versie met veel shock value na de dood van Elvis]
1979:: George Thorogood [allen als My Way]
1980:: André Hazes [als Waarom]
1981:: IJf Blokker [als Mijn Thee]
1987:: Gipsy Kings [als A Mi Manera]
1988:: Zangeres Zonder Naam [als Mijn Leven]
1992:: Will Tura [als My Way in Symphonie en na de dood van Frank Sinatra als Alleen Gaan]
1994:: Frank Sinatra & Willie Nelson
1995:: Nick Leeson & The Bollock Brothers
1996:: Shane MacGowan [hit UK]
1997:: Party Animals [dance hit NL]
1999:: Herman Brood [outtake Back On The Corner sessies; werd toen te sentimenteel bevonden; voor het eerst gehoord op zijn begrafenis in juli 2001 en een postume n°1 NL; zijn enige ooit]
1999:: Rachid Taha, Khaled & Faudel
2002:: Belle Perez [als A Mi Manera]
2004:: Raymond Van het Groenewoud [als Zoals Gewoonlijk]
2005:: Il Divo [als A Mi Mañera]
2006:: Robbie Williams [in film Happy Feet]
2014:: Christopher Lee
2018:: Willie Nelson
2020:: Thomas Dutronc [met Larry Gold]

De versie van Ol' Blue Eyes was dus niet eens de eerste engelstalige. Ook die van Paul Anka niet. De eerste die zich hier aan de vertaling waagde was een toen nog erg jonge David Bowie want hij deed dat al in januari 1968, nog ver voor zijn eerste noemenswaardig succes Space Oddity. Bowie's Even A Fool Learns To Know zou achteraf in menig opzicht de vertaling van Paul Anka hebben beïnvloed. De reden waarom we dat niet weten is dat artiesten die nog alles moeten bewijzen nu eenmaal gemakkelijker te pluimen zijn en bovendien: die Bowie-vertaling is nooit uitgebracht, is altijd een demo gebleven, niemand zal dat dus ooit controleren. Deze informatie komt uit David Bowie's biografie van de hand van Kenneth Pitt: Bowie - The Pitt Report. Wie de tekst van Even A Fool Learns To Know wil lezen, hij staat daar in. Dat Bowie dat toen niet uitbracht komt omdat hij dat niet mocht van de oorspronkelijke schrijvers; die wilden alleen aan grote namen toestemming verlenen, niet aan zo'n omhooggevallen Engelse beginneling. In comes Paul Anka, Sinatra, Presley en de rest. Het was toch ook maar omdat Claude François in de tussentijd overleden was dat figuren als Sid Vicious en Nina Hagen daar ongestoord hun punktanden konden inzetten.
Ook My Boy (hernomen door zowel Richard Harris als door Elvis Presley) was oorspronkelijk iets van Claude François. Zie: Parce Que Je T'aime Mon Enfant.

COMME D'HABITUDE

Gerelateerde items

Contact