Artiest: Vernon Dalhart
Auteur: Robert Massey
Label: Victor
Jaar: 1924

Grootste millionseller uit de periode voor 1955 (als je de kerstkrakers White Christmas en Rudolph The Red Nosed Reindeer even buiten beschouwing laat). Ging in Dalharts versies (18 in totaal op minstens een dozijn labels) zo'n 7 miljoen keer over de toonbank. Vernon was een Texaan, begon zijn carrière als operatenor maar schakelde in 1916 over op het broadside-repertoire van klaaglijke storysongs. Geen mijnramp of vliegtuigongeluk of filmster die doodging of Vernon Dalhart zong erover. Zijn ware naam was Marion Try Slaughter. Vernon en Dalhart zijn twee noord Texaanse plaatsnamen (Vernon zelf was van Jefferson, TX). Auteur Guy Massey was zijn neef en zat zelf een tijd vast. Die zijn broer Robert Massey is tot zijn dood blijven beweren de ware songschrijver te zijn, iets wat door Guy toen blijkbaar werd toegegeven want hij liet alle toekomstige royalty's van dan af na aan de nabestaanden van Robert, ondanks een refrein dat is afgeleid van een Brits musichallnummer uit 1826: Meet Me In The Moonlight Alone.

Ook over de B-kant is veel te doen geweest, temeer daar die oorspronkelijk als A-kant moest dienen: Wreck Of The Old 97 (zie daar). Bovendien is deze Prisoner's Song een embryonale It Wasn't God Who Made Honky Tonk Angels en de rest (zie: Blue Eyes).