Artiest: Harry Nilsson
Auteur: Harry Nilsson
Label: RCA
Jaar: 1968

Op lp Ariel Ballet.

Ook al werd ze voor een van haar eigen songbijdragen genomineerd voor een Oscar, onder de openingssequens van Magnolia zingt Aimée Mann andermans werk. One was eind jaren zestig een hit voor Three Dog Night, maar zelfs Aimée Mann weet beter want die nam het een paar jaar geleden ook als eens op ten behoeve van een tribute-cd aan de toen pas overleden Harry Nilsson. Deze counterculture crooner was méér dan alleen die drinkebroer van John Lennon en Ringo Starr. Alle vier de Beatles werkten ooit met hem samen en alle vier hielden hem te vriend. Hij was bovendien zoveel meer dan alleen maar Everybody’s Talkin’ en Without You, wat bovendien niet eens songs van hemzelf waren. Zijn eigen werk blijf je bij eerste beluistering al voor eeuwig onthouden, plaats van gebeuren inbegrepen. Dat daar filmisch wat mee aan te vangen valt onderkende menig regisseur: Otto Preminger, John Schlessinger, Robert Altman, Terry Gilliams en dus ook Paul Thomas Anderson. Harry Nilsson-muziek lijkt zich ook nooit iets te hebben aangetrokken van het hele rock-‘n-roll-gebeuren daar omheen, een kwaliteit die slechts is weggelegd voor een handvol.