ONE MORE ROUNDER GONE

Aangemaakt op 05/10/2008
Laatste aanpassing op 03/08/2010

Artiest: Reese Dupree
Auteur: traditional
Label: Okeh
Jaar: 1924

B-kant van Norfolk Blues. Heruit op Document cd Male Blues Of The Twenties. Howard Odum had al een versie gehoord in Newton Co., GA omstreeks 1906-08 en publiceerde de song voor het eerst in 1911.

Covers:

1935:

Nassau String Band [als Delia's Gone; Lomax opname]

1939:

Jimmie Gordon [jazzversie als Delhia]

1940:

Blind Willie McTell [als Delia; John & Ruby Lomax-opname in Atlanta, GA; in '49 als Little Delia]

1952:

Blind Blake Riggs [net als de Nassau String Band van de Bahamas en dus ook als Delia's Gone]

1954:

Harry Belafonte [idem; afgezwakte tekst]

1955:

Josh White [idem]

1955:

Pete Seeger [idem]

1956:

Bob Gibson [idem]

1956:

Paul Clayton [idem]

1960:

Bud & Travis [idem]

1960:

Acker Bilk [idem]

1961:

Burl Ives [idem]

1962:

Johnny Cash [idem en in '94 A1 op American Recordings en met Kate Moss in de clip; een zin als: "First time I shot her, I shot her in the side, Hard to watch her suffer but with the second shot she died" moet alvast niet onderdoen voor de beeldspraak in "I shot a man in Reno just to watch him die"]

1962:

Pat Boone [idem]

1963:

Will Holt [als Delia]

1963:

Kingston Trio [als One More Round]

1965:

John Koerner [idem]

1965:

Elizabeth Cotten [idem]

1965:

Bobby Bare [als Delia's Gone]

1969:

Stefan Grossman [idem en in '73 als All My Friends Are Gone]

1969:

Waylon Jennings [idem, op de melodie van The House Of The Rising Sun]

1971:

David Bromberg [idem]

1974:

Roy Book Binder [idem]

1977:

Happy Traum [idem]

1979:

Ron Wood [als Delia op Gimme Some Neck]

1993:

Bob Dylan [als Delia, eigenzinnig als altijd op World Gone Wrong]

1995:

Martin Simpson [idem]

1996:

Koerner, Ray & Glover [als Delia's Gone]

2000:

David Johansen & The Harry Smiths [als Delia]

2000:

Dave Alvin [idem]

2001:

Eric Bibb [als Delia's Gone]

2001:

Spider John Koerner & Dave Ray [op A Nod To Bob]

2002:

Roger McGuinn [als Delia]

Dylan heeft er mooie woorden voor over in het boekje bij zijn World Gone Wrong-cd.: "Toleration of the unacceptable leads to the last round-up". Dave Alvin op zijn cd Public Domain slaat natuurlijk ook de nagel op de kop met: "A lot of what is good, and bad, about us is in these songs". Alan Lomax had er ook zijn zeg over in The Land Where The Blues Began: "in Delia komt een individu op voor wat hij of zij voelt of gelooft, om dan de tragische consequenties van zijn daad onder ogen te zien". Om maar te zeggen dat we hier met een murder ballad te maken hebben gebaseerd op ware feiten: Op Kerstavond 1900 in het Yamacraw District van Savannah, GA noemt 14-jarige Delia Green haar 14-jarige lover Moses 'Cooney' Houston een 'son of a bitch' en bekoopt dit met haar leven. Er bestond toen nog geen apart jeugdrecht in Georgia en Houston kreeg - net als de groten - levenslang (waarvan hij uiteindelijk 12 jaar uitzat). Al Stewarts Delia's Gone ('86) is een eigen nummer.

Contact


Nieuwe suggesties, aanvullingen en/of correcties kunnen steeds per post of via e-mail naar onderstaand adres verzonden worden:

Arnold Rypens
Rozenlaan 65
B-2840 Reet (Rumst)

info@originals.be

No Facebook No Twitter