Cover van IDA RED in 1955 - gebruikt in Maybelline dezelfde structuur en solo als Bob Wills; n°1 R&B; meer in het ritme van een trein dan van een snelle auto (zie ook voetnoot); co-credits voor dj Alan Freed en Russ Fratto, dat is de man die toen de labels printte voor Chess-plaatjes
Cover van CALYPSO BLUES in 1956 - zelfde ritme in Havana Moon; Chuck is altijd een grote Nat King Cole-fan gebleven; in de Blueberry Hill Club in de universiteitsbuurt van zijn St. Louis gebeurde het wel eens dat hij verrassingsoptredens gaf, zij het niet in zijn Johnny B Goode-gedaante maar als intieme Nat King Cole-crooner; eigenlijk is Havana Moon vooral wat taalgebruik betreft verwant aan Louie Louie van Richard Berry (verder geen familie)
Cover van BLUES, PART 2 in 1958 - als Rockin' At The Philharmonic; volgt zowel de gitaarsolo van Les Paul als delen van die van beide tenorsaxofonisten
Cover van ROUTE 90 in 1958 - n°1 R&B als Sweet Little Sixteen; kreeg royalty's voor Surfin' USA, lyrics inbegrepen; Chucks intro is letterlijk die van Duane Eddy's Movin' n' Groovin' uit '57
Cover van MY DING-A-LING in 1958 - als My Tambourine; als My Ding-A-Ling n°1 US & UK in '72