Artiest: Eva Davis
Auteur: traditional
Label: Columbia
Jaar: 1924

Nam dit als Eva David ook op voor Harmony, Velvet Tone en Diva. De song wordt soms toegeschreven aan ene Jeff Hamilton uit Virginia (1909). Engelse musicoloog Cecil Sharp hoorde deze song in 1916 en voegde die toe bij zijn verzameling English Folk Songs From The Southern Appalachians; hij hoorde het van Mrs. Ellie Johnson uit Hot Springs, North Carolina.

Samen met John Henry (zie daar) mee van de populairste ballades uit de hele Amerikaanse balladliteratuur, "the stuff where legends are made of". Allebei ouder dan de uitvinding van de grammofoon. Het ware origineel achterhalen lijkt daarom volstrekt zinloos. Er bestaan immers een groot aantal lokale versies en tekstvarianten en bovendien worden Henry en Hardy soms door elkaar gehaald. Beiden werkten elkaar tegen of vulden elkaar aan, wat ook aanleiding gaf tot boeiende mengvormen. Over de Henry/Hardy-verwarring werden hele traktaten gepubliceerd. Er werd zelfs ooit van uitgegaan dat het effectief om een en dezelfde persoon ging, terwijl er zowat een kwarteeuw ligt tussen de gebeurtenissen in John Henry en die in John Hardy. Een belangrijk punt van overeenstemming (en bijkomende reden voor die verwarring) is dat beide feiten die aan de basis van de respectievelijke ballads lagen in West Virginia plaatsvonden.
John Henry en John Hardy waren allebei populaire helden met legendestatus, maar de ene was een "goeie", de andere een "slechte". Het waren twee zwarten die echt hebben bestaan. JOHN HARDY was een moordenaar die in 1894 werd terechtgesteld in Welch, McDowell Co. West Virginia. Net als John Henry was hij een "steeldriver", een tunnelbouwer voor de spoorwegen. Maar daarnaast was hij ook een verstokt gokker en drinker, een combinatie die wel vaker fataal afloopt. In dit geval vermoordde hij een tegenspeler voor 25 dollarcent. Hij werd nog gedoopt voor men hem opknoopte en toonde berouw over zijn daad.