Artiest: Humphrey Lyttelton Band
Auteur: Humphrey Lyttelton
Label: Parlophone
Jaar: 1956

Eerste Britse opname met een boogie woogie piano (van Johnny Parker) die naam waardig en die een hitnotering kreeg (top 20 UK) in een productie van Joe Meek, toen George Martin A&R-hoofd was bij Parlophone.

Zelfs een op-en-top Beatles-nummer als Lady Madonna kan naar een externe bron worden teruggevoerd. Lennon & McCartney hebben dit wel degelijk zelf geschreven, hier volgt geen sensationeel bewijs van het tegendeel, maar in hun versie zit toch een element dat naar vroeger verwijst. De piano heeft iets van Fats Domino, wat Domino zelf ook gehoord moet hebben want hij nam achteraf ook een versie van Lady Madonna op. De Beatles waren Domino-fans, beloofden ooit tijdens een ontmoeting backstage een nummer van Fats te zullen opnemen, of was het dan toch omgekeerd? Hoe dan ook, toen ze die piano van Lady Madonna wilden opnemen hadden ze zoniet Fats, dan toch zeker New Orleans in gedachte. En toen kwam vijfde Beatle George Martin haast automatisch met de Humphrey Lyttelton Band aandraven, trompettist, bandleader, radioman en componist, in de fifties een voorname figuur binnen de plaatselijke traditionele mainstreamjazz en wiens groep opnam voor EMI (net als The Beatles) geproduceerd door George Martin (ook weer net als The Beatles). Als John of Paul het tegen George Martin dan over een New Orleans-piano hadden voor bij Lady Madonna, dan hoorde George Martin meteen het boogiegeluid van de onder zijn supervisie geproduceerde grootste Humphrey Lyttelton-hit Bad Penny Blues.