Artiest: Emry Arthur
Auteur: Dick Burnett
Label: Vocalion
Jaar: 1928
Voc/git + acc. Overleed in 1966. Al in 1913 geschreven door zijn vriend en blinde banjospeler Dick Burnett onder de titel Farewell Song. Burnett heeft het zelf niet opgenomen. Emry Arthur nam het twee keer op; in '31 als I'm A Man Of Constant Sorrow en in '35 gebruikte hij dezelfde melodie opnieuw in The Broken Wedding. Die drie versies zijn heruit op de Appalachian Stomp Down compilatie (JSP). Zou zijn afgeleid van de hymne The White Rose.
Covers:
Sarah Ogan Gunning [als I Am A Girl Of Constant Sorrow; Alan Lomax-opname voor het L.o.C.]
Hall Brothers [als Constant Sorrow]
Bonnie Dobson [als Girl Of Constant Sorrow]
Joan Baez [als I Am A Girl Of Constant Sorrow]
Roscoe Holcomb [op lpThere Is No Eye]
Judy Collins [titeltrack debuutalbum A Maid Of Constant Sorrow]
Bob Dylan [de eerste song die hij op TV bracht (in 1963)]
Kate & Anna McGarrigle [als Why Must We Die?]
Norman Blake [idem]
John Hartford [in film O Brother, Where Art Thou?]
Soggy Bottom Boys [feat. Dan Tyminski van Union Station; arrangement: Stanley Brothers, ook in film O Brother, Where Art Thou?]
Sharon Shannon [zang: Jackson Browne]
Alison Krauss & Union Station [zang: Dan Tyminski]
Peggy Seeger [als I Am A Girl Of Constant Sorrow]
Miley Cyrus [als tribute aan George Clooney]
De gebroeders Coen film O Brother, Where Art Thou? stelt niet teleur, ook muzikaal niet. Drie aan elkaar geklonken chaingang gevangenen ontsnappen uit een prison farm in Mississippi en beleven een Odyssee aan avonturen tegen een achtergrond van pré-war country en depressiejaren blues. Dé hit van de film is de song die ze zelf onderweg inblikten als The Soggy Bottom Boys: I Am A Man Of Constant Sorrow, om beurten uitgeschreeuwd rond één microfoon als waren ze Steve Earle & The Del McCoury Band.
Nieuwe suggesties, aanvullingen en/of correcties kunnen steeds per post of via e-mail naar onderstaand adres verzonden worden:
Arnold Rypens
Rozenlaan 65
B-2840 Reet (Rumst)