I GOT RHYTHM

Aangemaakt op 24/03/2006
Laatste aanpassing op 20/02/2024

Artiest: Ethel Merman
Auteur: George Gershwin/Ira Gershwin
Jaar: 1930

Introduceerde dit in Broadway-musical Girl Crazy. Nam het zelf pas de eerste keer op in '47 (Decca). Andere beroemde songs uit die musical: But Not For Me en Embraceable You (zie daar).

Covers:

1930:

Fred Rich Orch. [zang: Paul Small; oudste opname (Columbia)]

1930:

Red Nichols & His Five Pennies [op Brunswick; zang: Dick Robertson; top 5 US]

1930:

Cab Calloway

1930:

Ethel Waters

1931:

Louis Armstrong [voor Okeh]

1931:

Adelaide Hall [eerste Britse opname]

1932:

Kitty Kelly [in eerste filmversie]

1932:

George Gershwin [op piano]

1932:

Don Redman [eerste instrumentale jazzversie]

1932:

Sidney Bechet [basis voor Shag]

1933:

Fletcher Henderson [basis voor Yeah Man]

1934:

Chick Webb [basis voor Don't Be That Way]

1934:

Jimmie Lunceford [basis voor Stamp It Off]

1935:

Stéphane Grappelli

1935:

Fats Waller

1937:

Count Basie

1937:

Glenn Miller

1937:

Benny Goodman

1937:

Lionel Hampton

1937:

Jimmy Dorsey

1938:

Jane Froman

1938:

Larry Adler [met Django Reinhardt & Stephane Grapelli]

1940:

Duke Ellington [basis voor Cotton Tail]

1940:

Count Basie [basis voor Blow Top]

1940s:

Charlie Parker [gebruikte de structuur van Gershwins tune eindeloos]

1943:

Judy Garland & Mickey Rooney [in film Girl Crazy]

1945:

Woody Herman [basis voor Apple Honey]

1951:

Gene Kelly [in film An American In Paris]

1958:

Miles Davis [als The Theme]

1958:

Ornette Coleman [als Chippie]

1967:

Happenings [rockversie; top 3 US]

1973:

Barbra Streisand

1979:

Mike Oldfield

1984:

Broads

1991:

Lorna Luft [dochter van Judy Garland, halfzuster van Liza Minnelli, in de voetsporen van haar moeder (zie hoger) in gereconstrueerde Girl Crazy (zie noot)]

1994:

Robert Palmer

1997:

Greetje Kauffeld & Robert Long [als Lekker Tempo]

1998:

Herbie Hancock [als Cotton Tail, net als Duke Ellington]

2010:

Brian Wilson

2011:

Puppini Sisters

2016:

Willie Nelson

2018:

Tony Bennett & Diana Krall

1930 in New York, een vol jaar na de beurscrash. Rijen havelozen die voor gratis soepbedeling staan aan te schuiven, ook rijen heren en dames in avondkledij hongerig naar een avondje uit in een van de vele theaters op Broadway. Dat zal je altijd zien: hoe meer ellende, hoe meer noodzaak om die ellende (al was het maar voor even) te ontvluchten. Hoe kon je beter al je zorgen vergeten dan tijdens een ongecompliceerde Broadway-voorstelling zoals in dat jaar de musical Girl Crazy van de gebroeders George & Ira Gershwin. Het thema van die musical was juist wegvluchten: een bende jonge New Yorkers mét geld brengen hun weekends door in een soort namaak westerndorp, waar ze in cowboy- & indianenkleren andere identiteiten aannemen, dat allemaal wervelend, vrolijk en luid ten tonele gebracht in een droomcast: Ethel Merman debuteerde in Girl Crazy, ook Ginger Rogers was van de partij en in de orkestbak: de Red Nichols Dance Band mét extra's: Benny Goodman, Glenn Miller en Gene Krupa! De laatste keer dat die samen anoniem in een Broadway-pit zaten. Diverse tunes uit Girl Crazy werden standards: But Not For Me, Embraceable You en vooral I Got Rhythm. Dat laatste gezongen door die ontdekking Ethel Merman, voor wie nadien alle deuren opengingen, tot die van Hollywood toe. Het is ook via een Hollywood-filmversie dat Girl Crazy tot bij ons bekend raakte, zij het dan 13 jaar na de musical. In 1943 leek dit escapistisch verhaaltje ideaal om even de Tweede Wereldoorlog aan de kant te schuiven. Hoofdacteurs waren de kindsterren Judy Garland en Mickey Rooney. Zo bleef Girl Crazy in de herinnering, ook al was het oorspronkelijk scenario toen drastisch aangepast gezien de prille leeftijd van die acteurs. Het oorspronkelijk draaiboek leek tot voor een paar jaar hopeloos verloren. De Gershwins gaven daar zelf niet om en geen wonder: eenmaal een nieuw stuk van hen goed en wel draaide, keken ze daar niet meer naar om maar concentreerden ze zich op de volgende. Toch kwam in dit geval het oorspronkelijk manuscript bovendrijven, jaren later en ergens diep in het archief van een theaterbibliotheek, maar nog met allerlei kostbare aantekeningen in de marge, een ontdekking die in de vakpers werd becommentarieerd zoals de opening van het graf van Toetanchamon zelve. Roxbury Records, de platenmaatschappij van de weduwe van Ira Gershwin, vatte toen zelfs het plan op die oorspronkelijke score minutieus te reconstrueren, wat in 1990 leidde tot een nieuwe versie van de musical die in principe in niets mocht verschillen met de oorspronkelijke van 60 jaar voordien. Op de acteurs en muzikanten na natuurlijk, maar de feel en de drive beantwoordden (volgens insiders) volledig aan de amusementscriteria uit de tijd van de oorspronkelijke Girl Crazy.

Contact


Nieuwe suggesties, aanvullingen en/of correcties kunnen steeds per post of via e-mail naar onderstaand adres verzonden worden:

Arnold Rypens
Rozenlaan 65
B-2840 Reet (Rumst)

info@originals.be

No Facebook No Twitter