MARCHE FUNÈBRE COMPOSÉE POUR LES FUNERAILLES D'UN GRAND HOMME SOURD
Aangemaakt op 26/11/2007Laatste aanpassing op 09/03/2024
Artiest: Alphonse Allais
Auteur: Alphonse Allais
Jaar: 1897
Dadaïst. tijd- en geestesgenoot van Erik Satie. Zijn compositie bestaat uit negen tellen stilte, voorafgegaan door een voorwoord: "L'auteur de cette Marche funèbre s'est inspiré, dans sa composition, de ce principe, accepté par tout le monde, que les grandes douleurs sont muettes. Ces grandes douleurs étant muettes, les exécutants devront uniquement s'occuper à compter des mesures, au lieu de se livrer à ce tapage indécent qui retire tout caractère auguste aux meilleures obsèques."
Covers:
- 1919:
Erwin Schulhoff [als In Futurum, beweging die alleen maar uit rustpunten bestaat als deel van zijn Fünf Pittoresken]
- 1952:
John Cage [als 4'33"; stuk in drie delen, waarbij de pianist het deksel van de piano opent, dicht doet bij het eind van deel één, onmiddellijk terug open doet en sluit bij het verstrijken van deel twee, voor een laatste keer heropent en sluit exact 4'33" na het begin, onderwijl bewegingloos voor zich uit starend; geïntroduceerd door David Tudor tijdens een recital in Woodstock, New York; volgens NPR gerekend tot The 100 most important American musical works of the 20th century; geïnspireerd door de witte doeken van schilder Robert Rauschenberg; sceptici hadden een punt door te stellen: dit kan iedereen; Cage had daarop telkens zijn antwoord klaar; ja, maar niemand deed het; maar was dat wel zo?]
- 1968:
West Coast Pop Art Experimental Band [als Anniversary Of World War III; anderhalve minuut stilte]
- 1969:
John Lennon & Yoko Ono [als Two Minutes Silence; WYSIWYG; twee minuten stilte op hun album Life With The Lions: Unfinished Music #2 naar aanleiding van een miskraam van Yoko; niet te verwarren met Lennons 3 seconden durende Nutopian International Anthem van Mind Games, waar toch weer een totaal andere gedachte achtersteekt; het luistert soms subtiel; de Lennons werden rechtstreekse buren van John Cage in de West Village in New York]
- 1970:
Wobbles [als One Minute's Silence; leider Mike Batt kreeg met de erven Cage te maken toen hij 'zijn' stilte mee aan zichzelf toeschreef]
- 1988:
Ciccone Youth [als (silence), 63 seconden stilte op The Whitey Album]
- 1988:
Soundgarden [als One Minute Of Silence, crediting John Lennon]
- 1993:
Frank Zappa [als 4'33"]
- 2000:
Ismaël Robert [wereldcreatie van Allais' kamermuziekversie van zijn Marche funèbre op het FestivalManké van Nice]
- 2001:
Audiosmog & Tobi Schlegl [als Two Minutes Silence; cover van John & Yoko blijkbaar]
- 2004:
BBC Symphony Orchestra [de orkestrale versie van 4'33", live uitgezonden op BBC Radio 4]
- 2010:
Reinbert de Leeuw [als 4'33" live in De Wereld Draait Door]
In 2019 deed het Mute-label bij haar 40-jarig bestaan haar naam alle eer aan door een boxset uit te brengen waarop 59 bestaande en gewezen Mute-acts hun interpretatie van 4:33 brengen, waaronder: Depeche Mode, New Order, Wire, The Afghan Whigs, Irmin Schmidt, The Normal, Goldfrapp, Einstürzende Neubauten, Barry Adamson, Laibach, Cabaret Voltaire en Michael Gira. In plaats van de ondertussen overleden Frank Tovey van Fad Gadget, Mute's tweede release, werd een volledige blanco van 4:33 in acht genomen.
