MAY BE THE LAST TIME

Aangemaakt op 25/04/2001
Laatste aanpassing op 09/03/2024

Artiest: Eagle Jubilee Four
Auteur: Scott
Label: Vocalion
Jaar: 1938

Bluesman Jaybird Coleman nam voor Gennett circa '27 een He May Be My Last Time, I Don't Know op, dat helaas nooit werd uitgebracht.

Covers:

1953:

Five Blind Boys Of Alabama [als This May Be The Last Time]

1953:

Alex Bradford [idem]

1961:

Staple Singers [idem; met Mavis Staples; mogelijk het voorbeeld van de Stones]

1964:

James Brown [als Maybe The Last Time]

1965:

Rolling Stones [n°1 UK als The Last Time; 'I have no idea where Keith or Mick heard the song; it's not the sort of thing that got played on the radio' - Bill Wyman in zijn Blues Odyssey (DK); hun intro haalden ze bij instrumental Beach Party van King Curtis]

1965:

Ronnie Bird [als Elle m'attend]

1967:

Who [min John Entwistle; als eerbetoon aan Jagger & Richards toen bekend raakte dat die wel eens in de gevangenis zouden kunnen belanden]

1972:

Träd Gräs Och Stenar [9 minuten versie]

1982:

Peter Maffay

1992:

Pops Staples

1996:

Paul Black & The Flip Kings [als The Last Time]

1996:

Mike Henderson [idem]

1996:

Candy & The Kisses

1997:

Dwight Yoakam [idem]

2007:

Daniel Lanois

2007:

Nena

2010:

Black Dub [een Daniel Lanois productie met Trixie Whitley]

2018:

Wynton Marsalis [met de Blind Boys Of Alabama]

2019:

Chatham County Line

2022:

John Németh [titeltrack lp]

Ook al wordt hun The Last Time keihard met Jagger/Richard ondertekend, toch is dit oorspronkelijk geen Stonesnummer. Aan wie het auteursrecht dan wel toekomt? Aan the Lord himself. Voor de Bitter Sweet Symphony-connection: zie The Last Time.

Contact


Nieuwe suggesties, aanvullingen en/of correcties kunnen steeds per post of via e-mail naar onderstaand adres verzonden worden:

Arnold Rypens
Rozenlaan 65
B-2840 Reet (Rumst)

info@originals.be

No Facebook No Twitter