Artiest: Eagle Jubilee Four
Auteur: Scott
Label: Vocalion
Jaar: 1938
Bluesman Jaybird Coleman nam voor Gennett circa '27 een He May Be My Last Time, I Don't Know op, dat helaas nooit werd uitgebracht.
Covers:
Five Blind Boys Of Alabama [als This May Be The Last Time]
Alex Bradford [idem]
Staple Singers [idem; met Mavis Staples; mogelijk het voorbeeld van de Stones]
James Brown [als Maybe The Last Time]
Rolling Stones [n°1 UK als The Last Time; 'I have no idea where Keith or Mick heard the song; it's not the sort of thing that got played on the radio' - Bill Wyman in zijn Blues Odyssey (DK); hun intro haalden ze bij instrumental Beach Party van King Curtis]
Ronnie Bird [als Elle m'attend]
Who [min John Entwistle; als eerbetoon aan Jagger & Richards toen bekend raakte dat die wel eens in de gevangenis zouden kunnen belanden]
Träd Gräs Och Stenar [9 minuten-versie]
Paul Black & The Flip Kings [als The Last Time]
Mike Henderson [idem]
Dwight Yoakam [idem]
Black Dub [een Daniel Lanois-productie met Trixie Whitley]
Wynton Marsalis [met de Blind Boys Of Alabama]
John Németh [titeltrack lp]
Ook al wordt hun The Last Time keihard met Jagger/Richards ondertekend, toch is dit oorspronkelijk geen Stones-nummer. Aan wie het auteursrecht dan wel toekomt? Aan the Lord himself. Voor de Bitter Sweet Symphony-connection: zie The Last Time.
Nieuwe suggesties, aanvullingen en/of correcties kunnen steeds per post of via e-mail naar onderstaand adres verzonden worden:
Arnold Rypens
Rozenlaan 65
B-2840 Reet (Rumst)