Artiest: Abbie Mitchell
Auteur: George Gershwin/Du Bose Heyward
Label: Musicmasters
Jaar: 1935
Vertolkte de rol van Clara in de oerversie van Porgy & Bess. Repetitie-opname voor deze Gershwin-opera, ingeleid door George Gershwin zelf (op cd Gershwin Performs Gershwin: Rare Recordings 1931-1935). Van de première in Boston, op 30 september 1935, is niets bewaard gebleven. Eerste plaatopname: blanke Helen Jepson (23.10.1935 - Victor). Weten we sedert het verschijnen van het boek rond Summertime van Jimmy Tigges en Paul Groenendijk: Moed Gevraagd Bij De 834ste Versie (Panta Rhei). Alban Bergs opera Wozzeck, meer bepaald het wiegenlied van Marie (Eia Popeia) klinkt doorheen de wazige akkoorden van Summertime. Gershwin was een fan.
Covers:
Helen Jepson [eerste plaatopname]
Billie Holiday [hit US]
Sidney Bechet [eerste hit voor het Blue Note label]
Anne Brown [de Bess in de originele opera cast voor Decca; vaak ten onrechte verkocht als the original]
Tommy Dorsey [zang: Frank Sinatra]
Drifters [zang: Clyde McPhatter]
Mahalia Jackson [in medley met Motherless Child, haar subtiele manier om de moord één jaar eerder op Emmett Till te gedenken, net als zij toen uit Chicago]
Armand Mestral [als C'est l'été]
Sarah Vaughan [remixed in '02 (UFO Remix)]
Loulie Jean Norman [in film Porgy And Bess]
Beatles [in Hamburg met Lu Walters van The Hurricanes als zanger en met Ringo Starr, drummer van de Hurricanes in de plaats van Pete Best op drums; meteen de eerste plaatopname waarop de fab four samen te horen zijn; slechts 9 exemplaren geperst waarvan slechts één exemplaar bewaard gebleven, vermoedelijk in het bezit van Paul McCartney & ('68) tijdens sessies voor witte dubbele]
John Williams [als C'est l'été]
Herbie Mann [Live At The Village Gate]
Rick Nelson [met een riff die bij Deep Purple terugkomt in Black Night]
Atmospheres [instrumental met Robbie Van Leeuwen (demo)]
Sandra Reemer [als Sluimer Zacht]
Mystères [met Mariska Veres, haar debuut]
Billy Stewart [novelty- en tegelijk ook hitversie; top 10 US]
Sonny & Cher [B-kant van Little Man]
Shake Spears [hit B; heruit in '78, toen zelfs top 10 (top 20 NL)]
Big Brother & The Holding Company [zang: Janis Joplin en Bach-achtige intro van Sam Andrew]
Paul McCartney [op Choba b CCCP]
Link Protrudi & The Jaymen [ex-Fuzztones]
Sublime [als Doin' Time, kleine hit US; drijft op een Herbie Mann sample en maakt ook gebruik van van de Summertime beginregel en melodie; vaak geremixed]
Herbie Hancock [zang: Joni Mitchell; sax: Wayne Shorter]
Hubert Laws & Morcheeba [op Red Hot + Rhapsody]
Bobby Womack & The Roots [idem]
Elbow [slot The Bones Of You]
Willie Nelson [titelnummer lp]
Lana Del Rey [als Doin' Time (zie onder Sublime's cover)]
Joanne Shaw Taylor [met Joe Bonamassa]
Joni Mitchell [At Newport]
Vaudevilles, musicaltheaters, filmzalen, concertgebouwen, overal had George Gershwin zijn sporen al nagelaten toen daar in 1935 ook nog eens operahuizen bijkwamen. Hij en zijn broer Ira waagden zich dat jaar aan de operabewerking van de roman Porgy van de zwarte auteur Edwin Du Bose Heyward. Daarin beschrijft die de belevenissen van een zwarte vissersgemeenschap voor de kust van de Carolinas. Eerder had componistenduo Jerome Kern en Oscar Hammerstein II interesse betoond voor dat verhaal, zij wilden het in een musical omzetten en daar moest Gershwin dus een schepje bovenop doen. Zijn opera-voorstel boeide auteur Heyward meer, in die mate dat hij nog mee aan het libretto hielp schrijven. Ten einde zich zo goed mogelijk in de materie in te werken, trok Gershwin zich maanden terug op Folly Island voor de kust van South Carolina, te midden van een Afrikaans Amerikaanse Gullah communauteit, op zoek naar diepgewortelde muzikale inspiratie. De zwarten op die kusteilanden waren een stuk minder geïntegreerd dan die op het vasteland van Amerika toen, die spraken zelfs geen zuiver Engels, eerder een mengtaaltje met nog heel wat Angolese elementen in, wat natuurlijk de authenticiteit van de uiteindelijke opera alleen maar ten goede kwam. Porgy And Bess, want dat werd het uiteindelijk, gaat over een kreupele zwarte die verliefd wordt op een prachtige zwarte vrouw maar het loopt slecht af : ze raakt verslaafd aan cocaïne en volgt haar dealer richting New York, Porky verweesd achterlatend. Niet zo evident allemaal, zeker in Amerika niet, zeker niet in die tijd. Segregatie was nog doodnormaal, dus om dan zwarten ten tonele te voeren en dan nog in alle hoofdrollen, ging menige operaliefhebber te ver. Othello tot daar aan toe. Bovendien, men kende Gershwin tot dan toe van vrolijke musicals, dus verwachtte men hier eerder een soort operette, Im Land Des Lächens of iets dergelijks, zeker halfweg die alsmaar depressievere thirties. Niets daarvan en vandaar dat de opera aanvankelijk geen onverdeeld succes werd. Men kan moeilijk van een mislukking spreken, maar lyrisch of laaiend was men toch ook niet. Men deed over het algemeen erg gereserveerd over Porgy And Bess. George Gershwin bleef daar stoïcijns bij; die was er van overtuigd dat vroeg of laat kritiek en publiek zouden bijdraaien en hij kreeg nog gelijk ook, maar dié dag heeft hij zelf niet meer meegemaakt. George overleed twee jaar na de première. Ook de individuele zangnummers uit de opera, hoe bekend en wijdverspreid die ook zijn, werden nooit hits; zeer eigenaardig is dat. Openingslied Summertime b.v., zó bekend en wel in 1.000 versies opgenomen, maar de enige die er ooit mee in een top-10 heeft gestaan was Billy Stewart; alle groten der aarde hadden Summertime ooit op het repertoire, tot Liberace, François Glorieux, James Last en Kurt Edelhagen toe, maar het enige succes was voor die nobele onbekende en dan nog vooral dank zij die gimmick aan het begin.
Nieuwe suggesties, aanvullingen en/of correcties kunnen steeds per post of via e-mail naar onderstaand adres verzonden worden:
Arnold Rypens
Rozenlaan 65
B-2840 Reet (Rumst)