Artiest: Paul Whiteman Orch.
Auteur: L. Wolfe Gilbert/Mabel Wayne
Label: Victor
Jaar: 1928

Zang: Austin Young. In 1927 bracht Hollywood een gelijknamige film uit met Dolores Del Rio in de hoofdrol. Dat was toen nog een stomme film en omdat er toen ook al gesproken films werden gemaakt (die trouwens meteen veel succesrijker waren), moest Ramona op de één of andere manier die zware concurrentie kunnen counteren. Dat gebeurde met deze song, speciaal gecomponeerd om de film verder te promoten en uiteindelijk ook gezongen door de hoofdactrice zelf. Meteen de eerste song geïnspireerd door een film; die film is vergeten maar de song is voor de eeuwigheid.

In de nasleep van het internationale succes van Ramona herkende Franse componist Vincent-Joseph Landeroin (1880-1953) hierin een eigen compositie, gedeponeerd in 1906. Hij was eerder geneigd de uitvoerder te bedanken om zijn oude wijs weer op te rakelen tot hij erachter kwam dat boven het bladmuziek van Ramona niet zijn ménuet uit zijn Symphonie en ut mineur werd vermeld! Landeroin liet toen in tijdschrift La Chanson de melodie van beide composities vergelijken door de lezers, die hem unaniem gelijk gaven. Gerechtelijke stappen werden hem echter ontraden, omdat Mevrouw Wayne, coauteur van Ramona, nooit in Frankrijk was geweest en Landeroins Symphonie nooit in Amerika, een argument dat in de late 1920s blijkbaar nog steek hield. De Société des Auteurs, Compositeurs et Editeurs de Musique (SACEM) kreeg dan ook geen plainte hierover. Maar nog steeds volgens Landeroin "on n'à pas maquillé le thème en prolongeant les temps forts de la première version (ménuet symphonique en ut mineur) et la carrure classique du ménuet devient boiteuse dans Ramona, c'est là toute la différence". Check it out.