TA RA RA BOOM DEE AY

Aangemaakt op 05/01/2006
Laatste aanpassing op 07/12/2021

Artiest: Lottie Collins
Auteur: Angelo Asher/Richard Morton
Jaar: 1891

Vaudeville sensatie, symbool van de 'naughty nineties', vooral dan met deze Can-can. Haar jarretellen werden tot 100 jaar later nog geveild bij Sotheby's. Joeg de puriteinen in de gordijnen. Wat haar niet belette dit prijsnummer soms tot in vier theaters per avond te brengen, als een wildevrouw tekeer gaand op grote trom en met één been in de lucht. Het Anarchy In The UK van zijn tijd. Lottie was een Amerikaanse in Parijs en Londen en maakte met haar song in 1892 de oversteek naar Amerika, waar de tune zelf oorspronkelijk vandaan moet gekomen zijn: hetzij als variant of jubilee song I've Been Redeemed, hetzij als lijflied van Mama Lou, zwarte zangeres in een louche zaak in St. Louis. Later werd het ginder als A Sweet Tuxedo Girl Am I toegeschreven aan Henry J. Sayers en gebracht in een minstrel farce comedy door Mamie Gilroy, nog later als I Couldn't Say No en toevertrouwd aan Lottie Collins. Eenmaal in Europa kreeg haar song definitieve woorden toegemeten door Richard Morton, in een arrangement van Angelo Asher, directeur van een Londense music hall. Ze werkte haar gewaagde can-can routine uit, dreef haar prijs op en stierf al in 1910. Lottie was toen 42, de leeftijd van Elvis. Londense publicatie The Era speculeerde dat "the frenzied activity, the fierce energy, the complete abandon" te veel van haar hart vergde, iedere avond weer opnieuw.

Covers:

1891:

Len Spencer [was de eerste Amerikaanse ster van het grammofoontijdperk; n°1 US als Ta Ra Ra Boom Der E]

1891:

Emile Berliner [de uitvinder van de grammofoonplaat tijdens één van zijn vroegste testopnamen (zie ook: Auld Lang Syne)]

1892:

U.S. Marine Band

1892:

Jules Massenet [fragment uit zijn lyrisch drama Werther]

1892:

Adolf Zink [Amerikaanse Liliputter in revue Candy]

1893:

Polaire [Franse versie; grote vedette van de caf' conc' op tekst van Fabrice Léman]

1894:

Abrahamson & Van Straaten [hit NL na de moord op de huisnaaister van een domineesvrouw in Harlingen en waarna Dominee Johan Berger tot levenslang werd veroordeeld]

1916:

Joe Hill [op eigen tekst]

1939:

Gene Krupa

1942:

Mary Martin

1953:

Mitch Miller

1957:

Feestneuzen

1960s:

Dilly Sisters [in kinder variété show The Banana Splits Adventure Hour]

1966:

Oscar Denayer

1966:

Dikke Leo [als Geef Ons Nog 'n Tournee]

1969:

Willeke Alberti

1981:

Electronica's

1994:

Mama's Jasje [als Onzen Bok Is Dood]

In voetbalkringen vaak gezongen als: We Gaan Naar (plaats van een finale), als: Wat Zijn Die (Moffen, Boeren, Joden, Kezen, Pizzas) Stil of als: Hij Is Een Hondenlul.

Contact


Nieuwe suggesties, aanvullingen en/of correcties kunnen steeds per post of via e-mail naar onderstaand adres verzonden worden:

Arnold Rypens
Rozenlaan 65
B-2840 Reet (Rumst)

info@originals.be

No Facebook No Twitter