Artiest: Carter's Zouave Troupe
Auteur: Septimus Winner
Jaar: 1880s

Vrouwelijke brassband o.l.v. James Heneage Carter. Auteur Septimus Winner schreef ook Listen To The Mocking Bird en vestigde dit copyright in 1865. Het werd voor het eerst gepubliceerd in de Scottish Students' Songbook (1884) en gaat over een weggelopen slaaf uit Tennessee die zijn teruggewonnen vrijheid afweegt tegen het verlies van zijn geliefde. Melodie en gegeven gaan terug op het nog oudere Ella Ree of Ellie Rhee (copyright 1853). Hoor de melodie van Ellie Rhee/Carry Me Back To Tennessee op http://www.civilwarpoetry.org/union/songs/ellie.html.

Jacobus P. Toerien was een van de eerste dichters in het Afrikaans (onder pseudoniem Jepete - zijn initialen). In oorsprong (want de tekst is vaak nadien veranderd en naar omstandigheden aangepast) een liefdesgedicht aan zijn vrouw Susara Margaretha (Sarie) Maré, geboren in 1869 in Eendraght (Suikerbosrand) in de provincie Transvaal, waar ze opgroeide in de Mooirivierbuurt (overgenomen in de tekst). Zij was de dochter van Jacob Maré, lid van de uitvoerende raad van Transvaal en naar wie een straat in Pretoria werd genoemd. Op haar zestiende leerde ze Jacobus Toerien kennen, een verslaggever van Di Patriot Van Die Paarl die haar vader kwam interviewen. Ze trouwden en kregen 16 kinderen (waarvan er 8 opgroeiden). Van Amerikanen die in de Transvaalse mijnen werkten kende hij het liedje Carry Me Back To Tennessee. Met die melodie en zelfs met een deel van de tekst, vereeuwigde Toerien de naam van zijn vrouw. Sarie was diepgelovig en helemaal niet op zelfverheerlijking gesteld. Zij heeft dan ook haar verbintenis met dit populaire lied altijd stilgehouden, was op den duur zelfs beschaamd dat dit aan haar gericht intiem gedicht door zowat iedereen op feestjes werd gebrald. Kort voor haar dood liet ze dan ook consequent de oorspronkelijke tekst verbranden die ze al die tijd in een koekjestrommel bewaard had. In december 1939 is ze in Bloemfontein in armoede overleden en op de Memoriam-begraafplaats in een ongemerkt graf begraven, vlak bij het Vrouemonument. In 1995 werd daar alsnog een mooie grafsteen geplaatst en zelfs een doringboom (doornstruik) geplant, om voor eeuwig eraan te herinneren dat Sarie onder bij die mielies langs zo'n doringboom gewoond heeft. Maré werd Marais na een drukfout. Zoals zo vaak met liedjes die te populair worden bestaat een tweede theorie omtrent de ware oorsprong, in dit geval zelfs een tweede mogelijke oorspronkelijke Sarie Maré, geboren in 1840 in Uitenhage (Kaapprovincie), getrouwd met Louis Nel, die 11 kinderen kreeg en begraven ligt in Welgegund (provincie Natal). Vanuit Greytown rij je gedurende 14 km richting Kranskop en Stanger, dan linksaf de D479 op en na 2 km opnieuw linksaf. Haar graf ligt recht tegenover de farm van C.W. Robertson (die ook Welgegund heet). We zullen tot Doomsday moeten wachten eer de ware opstaat. Maar kunnen we ook even stilstaan bij de torenhoge ironie van hoe zo'n door en door racistisch land als het Zuid-Afrika onder het apartheidsregime een van zijn meest bekende melodietjes uitgerekend ontleende aan de gruwelijke tweespalt van een tot slaaf gemaakte op de vlucht!