EE-BA-BA-LEE-BA
Aangemaakt op 28/05/2001Laatste aanpassing op 13/12/2023
Artiest: Tina Dixon
Auteur: Tina Dixon
Label: Hallmark
Jaar: 1945
Voor de Jubilee Radio Show met het orkest van Jimmie Lunceford. Uiteindelijk uit in 2010 op Jimmie Lunceford-cd The Minor Riff. Pre-Aladdin en pre-Mercury jump-blues. Oudste invloed van bebop op rhythm-and-blues. Geïnspireerd door scat-lyrics uit de bebop en vandaar dus eigenlijk ook voorloper van kreten als Be Bop A Lula (Gene Vincent) en A Wop Bop A Loo Bop A Lop Bam Boom (Little Richard).
Covers:
- 1945:
Helen Humes with Bill Doggett Octet [n°3 R&B als Be-Baba-Leba]
- 1945:
Lionel Hampton [n°1 R&B als Hey! Ba-Ba-Re-Bop; de eerste die dat door het publiek liet meeroepen]
- 1946:
Glenn Miller Orch. [onder Tex Beneke, als Ba Ba Re Bop, eerste naoorlogse blanke rip-off]
- 1946:
Big Jim Wynn [als Ee-Bobaliba; eigenlijke auteur - zie noot]
- 1946:
Wynonie Harris [met Hamptons band]
- 1946:
Bull Moose Jackson [als Oo-Oo-Ee-Bob-A-Lee-Bob]
- 1947:
Ramblers [als Hey-ba-ba-re-bop; zang: Ferry Barendse; credits: Curley Hamner/Lionel Hampton]
- 1957:
- 1958:
Thurston Harris [als Be Baba Leba]
- 1958:
- 1964:
Blue Diamonds [als Be-Baba-Leba]
- 1964:
Freddy Sunder [idem]
- 1965:
- 1968:
Frankie Yankovic [als Hey Baba Reba (Cafe Polka)]
- 1970:
Capt. Beefheart & The Magic Band [op Lick My Decals Off, Baby]
- 1978:
- 1981:
Peter Koelewijn [als Klap Maar In Je Handen met de riff van GLORIA]
- 1987:
- 2000:
Tee [intro Oh Well]
Lionel Hampton, zowat het opwindendste dat de generatie die twintig was in '45 op een podium kon meemaken. Zijn Hey Ba Ba Re Bop moet op hen dezelfde uitwerking hebben gehad als A Wop Bop A Loo Bop A Lop Bam Boom op de rockers nadien. Zestien weken n°1 R&B voorjaar '46 en hoewel er geen mens aan twijfelt dat Lionel en niemand anders aanspraak mag maken op dat succes, heeft ook hier weer enige beïnvloeding meegespeeld. Muzikaal is dit in de grond immers niets anders dan een ordinaire boogiewoogie zoals Count Basie die in '38 al bracht, zij het toen wel zonder die scat-uitroepen.
Texaanse saxofonist en bandleader Big Jim Wynn, een van de eerste 'honkers', had begin jaren 40 een band genaamd The Bobalibans en die hadden een gelijknamig thema vol nonsens-scat. Maar omdat er in die jaren geen schellak voorradig was (tenzij dan voor oorlogsdoeleinden), kon hij die potentiële noveltyhit niet zelf verzilveren en was hij achteraf zelfs aangewezen zijn eigen 'ding' te coveren om er toch nog iets aan over te houden.
