Artiest: Big Joe Williams
Auteur: Mary Johnson
Label: Bluebird
Jaar: 1935

Samen met zijn Washboard Blues Singers. Nam het ook op als Don't Leave Me Here. Ook melodisch verwant aan Elder Greene's In Town en I'm Alabama Bound. Latere Big Joe-versies in 1941 (ook Bluebird) en 1947 (Columbia) met Sonny Boy Williamson en Ransom Knowling, de versie die de meeste latere inspireerde. Zelf verklaarde Big Joe Williams in een interview dat Mary 'Signifying' Johnson de auteur is. Deze in 1900 geboren zangeres was tussen '25 en '32 getrouwd met Lonnie Johnson. Van hem bestaan een Baby Will You Please Come Home en een Baby Please Don't Leave Home No More. Dat inderdaad een vrouw aan de basis moet gelegen hebben wordt versterkt na beluistering van Vera Halls Another Man Done Gone ('40) waarin zij een man beweent die naar de gevangenis moest. Latere vrouwelijke variant op het Baby Please Don't Go-gegeven: I Gotta Man In New Orleans, gezongen door Josephine Parker in de Mississippi State Prison Farm in Parchman in '36. Ongecontroleerde beweringen wijzen op een vroeger bestaan: tot bij Papa Harvey Hull & Long Clive Reed in de jaren 20 (zie ook Stack O Lee Blues en Another Man Done Gone). Joe Williams, die zelf een paar jaar heeft vastgezeten, pikte wellicht in zijn prison camp de worksong Another Man Done Gone op.

Verder ook door Clifton Chenier, Rory Gallagher, MC5, Rod Piazza, Sonny Landreth, Watermelon Slim, Vince Gill, Webb Wilder, John Mellencamp, Jessie Mae Hemphill en Bob Dylan. De Baby, Please Don't Go van The Orioles ('52 - Jubilee) was een andere. Dat was op zich dan weer toegegeven inspiratie voor James Browns eerste hit Please Please Please.