DARK END OF THE STREET, THE

Aangemaakt op 13/01/2001
Laatste aanpassing op 14/09/2023

Artiest: James Carr
Auteur: Dan Penn/Chips Moman
Label: Goldwax
Jaar: 1966

Op lp You Got My Mind Messed Up. Opgenomen met Dan Penn op backing vocals in de Royal Sound Studio (Hi), uitwijkmogelijkheid voor American, waar de stroom was uitgevallen. Voor nog een Dan Penn/Chips Moman-original, zie: Do Right Woman, Do Right Man.

Covers:

1967:

Percy Sledge

1967:

Oscar Toney Jr.

1967:

Prince Buster

1968:

Archie Campbell & Lorene Mann [hit C&W]

1968:

Joe Tex

1968:

Little Milton

1968:

Lee Hazlewood & Ann-Margret

1969:

Porter Wagoner & Dolly Parton

1969:

Roy Hamilton

1969:

Flying Burrito Brothers [naast Do Right Woman, Do Right Man op The Guilded Palace Of Sin]

1969:

Clarence Carter [als Making Love (At The Dark End Of The Street)]

1969:

Pat Kelly

1970:

Lee Moses

1970:

Aretha Franklin

1972:

Ry Cooder [instrumentaal]

1972:

Dorothy Moore

1972:

Chris Spedding

1973:

Willie Hobbs

1975:

Linda Ronstadt

1975:

Richard & Linda Thompson

1982:

Moving Hearts [op hun lp Dark End Of The Street]

1988:

Lazy Lester

1988:

Bobby King & Terry Evans

1989:

Deacon Blue

1989:

James Davis

1990:

Don Dixon

1991:

Commitments

1992:

Hugh & Katy Moffatt

1993:

Afghan Whigs

1993:

Joanna Connor

1993:

Mud Boy & The Neutrons [groep van Jim Dickinson]

1994:

Diamanda Galas & John Paul Jones

1994:

Dan Penn [coauteur]

1995:

Barbara Dickson

1997:

Peter Green

1997:

Gregg Allman

1998:

Eva Cassidy

1999:

Dan Penn & Spooner Oldham

1999:

Linda Gail Lewis

2004:

Elvis Costello [outtake The Delivery Man]

2005:

Frank Black

2008:

Hans Theessink & Terry Evans

2011:

June Tabor & The Oysterband

2013:

Bo-Keys

2015:

Russell Smith

2016:

Jimmy Barnes

2021:

Dave Gahan

"Everybody keeps asking me what's my favorite version of Dark End Of The Street. As if there was any other than James Carr's." - Dan Penn, coauteur. Geen groter compliment is daarom mogelijk, ook al gezien de grote coverconcurrentie. James Carr lijkt inderdaad maar tweede garnituur vergeleken bij een Aretha Franklin, een Percy Sledge of zelfs een Ry Cooder, maar voor één keer was de eerste de beste. Nog een reden waarom die auteurslof raar kan klinken is dat Dan als onverbeterlijke gokker de rechten op zijn compositie kwijtspeelde tijdens een pokermarathon in Memphis. Winnaar Quinton Claunch, labelbaas bij Goldwax, liet het nummer prompt opnemen door zijn jongste soulprotegé James Carr. Niemand die ooit schuldiger wist te klinken in dit straatje zonder eind. Dark End Of The Street gaat over overspel en niemand die er ook vaster van overtuigd was dat het zou uitkomen: ‘They’re gonna find us, they’re gonna find us’. Alsof dat verboden rendez-vous in Heartbreak Hotel zelve plaatshad. De dwangmatigheid van die afspraakjes spreekt dan weer uit de plechtstatige begeleiding. Het was niet ver zoeken naar gepaste muziek bij het binnendragen van de kist tijdens de begrafenis van James Carr.

Contact


Nieuwe suggesties, aanvullingen en/of correcties kunnen steeds per post of via e-mail naar onderstaand adres verzonden worden:

Arnold Rypens
Rozenlaan 65
B-2840 Reet (Rumst)

info@originals.be

No Facebook No Twitter