Covers:

1945:

Alstone et ses Ritmes [instrumentaal voor Gramophone; had het ook instrumentaal geïntroduceerd in een café dansant in Nice in '42]

1945:

Jacques Pills [niet te verwarren met diens C'est fini uit '35 in duet met André Tabet; Symphonie werd na de bevrijding natuurlijk al gauw hier en daar als C'est fini gezongen, waardoor het zeker aan populariteit won, in die mate dat het door de Yankees werd opgemerkt]

1945:

Glenn Miller Army Air Force Band [als Symphony; zang: Sgt. Johhny Desmond, die het uit Frankrijk had meegebracht (Engelse tekst: Jack Lawrence); Miller zelf was toen al bijna een jaar vermist]

1945:

Freddy Martin [idem; n°1 US; zang: Clyde Rogers]

1945:

Jo Stafford [idem]

1945:

Bing Crosby [idem]

1945:

Ramblers Dansorkest [zang: Tohama]

1945:

Jean Sablon

1945:

Alys Roby [Canadese]

1945:

Marlène Dietrich [als Symphony]

1947:

Django Reinhardt

1965:

Adriano Celentano [als Non Mi Dir]

1969:

Petula Clark