BRABANÇONNE, LA
Aangemaakt op 02/02/2002Laatste aanpassing op 09/11/2023
Artiest: Jenneval
Auteur: Jenneval/Frans Van Campenhout
Jaar: 1830
Met een tekst waarin oorspronkelijk niet meteen de onafhankelijkheid van België werd opgeëist. Koning Willem werd er alleen toe aangespoord rekening te houden met de verzuchtingen van zijn Zuid-Nederlandse onderdanen (Dignes enfants de la Belgique). Tekst was dus na de septemberopstand meteen achterhaald. Een Nouvelle Brabançonne op muziek van Van Campenhout werd met gitaarbegeleiding gedrukt tussen oktober en december 1830. Het naspel daarvan bevat een citaat uit La Marseillaise. Het Franse volkslied heeft voor de Brabançonne model gestaan. Jenneval had zijn hymne aanvankelijk La Bruxelloise willen noemen, maar die titel bestond toen al voor een ander lied. Jenneval is een pseudoniem voor Hippolyte Louis Alexandre Dechet. Frans Van Campenhout was eerst violist, later zanger in de Munt. Die oorspronkelijke teksten zijn gedeeltelijk overgenomen in de Muziekgeschiedenis der Nederlanden onder hoofdredactie van Louis Peter Grijp (Pelckmans) en kunnen beluisterd worden op de cd-rom die daarbij hoort.
Covers:
- 1830:
Jean-François Lafeuillade [Franse tenor in de Brusselse Muntschouwburg op 12 september, de eerste dag dat het daar weer open was na de woelige voorstelling van 25 augustus, toen diezelfde Lafeuillade als Masaniello in De Stomme Van Portici de fameuze 'Amour sacré de la patrie'-passage had gezongen en de hel losbrak]
- 1831:
Frans Van Campenhout [in de Brusselse herberg L'Aigle d'Or met aangepaste tekst, ingegeven door de militaire acties van de Hollanders, drie weken voor Jenneval sneuvelde]
- 1831:
Jean-Baptiste Vautier [Fransman, de 'Rouget de Lisle de septembre' als Aux manes de Jenneval, over zijn onfortuinlijke collega en op de melodie van de Brabançonne]
- 1860:
Charles Rogier [toenmalige minister van Binnenlandse Zaken met alweer een nieuwe (definitieve) tekst, los van de irrelevant geworden anti-Hollandse teneur; nog altijd alleen maar een Franse versie; voor een Nederlandse officiële vertaling was het nog wachten tot na het eeuwfeest (1930s)]
- 1905:
Mr. Teirlinck [als Belgisch Vaderlandslied]
- 1908:
London Regimental Band [op Edison]
- 1910:
Louis Verstraeten [als Belgische Zang]
- 1914:
New York Military Band [ook op Edison]
- 1917:
Alice Verlet [vocale versie, in het Frans natuurlijk; ook op Edison; op de B-kant La Marseillaise door Thomas Chalmers]
- 1919:
- 1972:
- 1977:
- 1984:
- 1985:
Ludo Coeck [tweetalige single kort voor zijn dood]
- 1992:
Waso [als Het Verdriet Van België]
Nog voor Van Campenhout de tekst in handen kreeg had muziekuitgever Jean-Joseph Jorez bedacht dat het gedicht van Jenneval kon gezongen worden op de melodie van Les Lanciers Polonais, lied van Eugène de Pradel.
