Artiest: Manuel Luis da Silva
Auteur: traditional
Label: L.o.C.
Jaar: 1938

Uit de Discoteca Collection van het Library of Congress. Opgenomen in Pator, Paraiba (Brazilië).

Claude Sicre heeft wat met de Braziliaanse Nordeste. Als vorser aan de universiteit van Toulouse verdiepte hij zich jaren in de studie van de Langue d'Oc. Onderdrukt door Parijse centralistische reflexen was het Occitaans zo goed als uitgestorven, behalve op zeer volkse 'marchés de Provence' én in een bepaald liedjesrepertoire dat terug zou gaan tot de tijd van de Hoofse Liefde, de dertiende eeuw met zijn rondtrekkende Troubadours. Omdat Sicre zijn werk altijd is blijven combineren met sporadische optredens als occitaanse volkszanger, werd hij op dergelijke markten als een curiosum ontvangen, met toch af en toe een geamuseerde ouderling die hier en daar nog wat woordjes verstond. Echter, ook jongeren waren geïntrigeerd en wel hierom: Sicre begeleidde zichzelf enkel op Noord-Afrikaanse tamboerijn en aan het debiet waaraan hij zijn teksten debiteerde had die combinatie bij momenten iets van rap of hiphop. Daarop geattendeerd door een van die jonge omstaanders moest Sicre toegeven nooit van rap of hiphop gehoord te hebben, dat hij zijn idioom a.h.w. zelf verzonnen had, logisch deducerend hoe een troubadour destijds moet geklonken hebben. Percussie in de Middeleeuwen wijst op een soort Europese 'Devil's Music'. Alle percussie was des duivels en dus in de ban van de kerk, net als de meeste van die oorspronkelijke Troubadours trouwens. Volgens Sicre geraakte het Occitaanse troubadoursidioom zoals hij dat reconstrueerde op één of andere manier via Portugal in de Nieuwe Wereld. Al die schepen die via Spanje en Portugal Columbus, Cabral en Magalhaes achterna reisden moesten op de duur toch érgens hun matrozen blijven vinden, desnods uit gevangenissen. Maar toen die leeg geraakten kwamen voor dat aanmonsteren ook Moren in aanmerking, naast vervolgde christenen waaronder ongetwijfeld percussionisten en zangers met een grote bek. Het is hoe dan ook een feit dat eenzelfde variant als die van Sicre (als volkszanger-percussionist en als bezieler van zijn latere, iets jonger klinkende groep Fabulous Trobadors), haast letterlijk is terug te vinden in de volksmuziek van grote stukken noordoostelijk Brazilië. Sinds Sicre op die overeenkomst is gewezen, is zijn Toulouse cultureel verbroederd met Brazilië en organiseert hij als buurtanimator jaarlijks mee het Tolosaanse carnaval, inclusief inmiddels bevriende Brazilianen.