Artiest: Tom Jobim-João Gilberto-Vinicius de Moraes
Auteur: Antonio Carlos Jobim/Vinicius de Moraes
Label: Elenco
Jaar: 1962

Op 2 augustus 1962 tijdens show O Encontro in restaurant Au Bon Gourmet op de Avenida Nossa Senhora de Copacabana, opname die nooit werd uitgebracht maar wel op het net staat. Betekent Meisje Van Ipanema in het Portugees. Ipanema is samen met Copacabana een van de twee mondaine stranden van Rio de Janeiro. Dit nummer is daar ontstaan, toen de auteurs op het terras van hun favoriete bar (Veloso) geïnspireerd raakten door een voorbijparaderende Braziliaanse schone. Oorspronkelijke titel: Menina Que Passa. Informatie bevestigd door Carlos Alberto Afonso van het bossanova-museum Toca do Vinicius in Ipanema zelf. Men heeft zelfs de identiteit van die oorspronkelijk voorbijparaderende schone: dat was de toen 14-jarige Heloisa Pinheiro, die het achteraf als fotomodel, actrice en journaliste maakte. Ze wou ook nog een boetiek openen genoemd naar die songtitel maar daar staken de auteurs een stokje voor. Het is niet omdat je de inspiratie bent dat je meteen de rechthouder wordt. Haar website: garotadeipanema.com.br. Die showreeksen in Au Bon Gourmet hadden weerklank tot in de States: bossanova-artiesten (Bola Sete, João Gilberto, Oscar Castro-Neves, Luiz Bonfa, Agostinho dos Santos, Sergio Mendes, Carlos Lyra, Roberto Menescal) kregen een contract om in Carnegie Hall op te treden, snel gevolgd door Tom Jobim. Meanwhile in Ipanema heet die bar niet langer Veloso maar Garota De Ipanema en de straat waaraan die ligt is omgedoopt in Rua Vinicius de Moraes.

Astrud Gilberto was de vrouw van João en werd voor de Engelse versie gevraagd omdat het Engels van haar echtgenoot zo slecht was. Het nummer is dan ook in de eerste plaats geschreven om door een man gezongen te worden, een die straal genegeerd wordt door de voorbijparaderende schone uit het lied. Astruds versie kreeg wellicht daarom een Portugese intro door João. Won de Grammy voor Beste Song in het jaar dat de Beatles Amerika veroverden. Kort daarna gingen Astrud en João uit elkaar en trouwde zij met Stan Getz, de tenorsax in het lied. Een andere Antonio Carlos Jobim-compositie, Desafinado (zie daar), had in de versie van jazzgitarist Charlie Byrd in Amerika de bossanova-rage ontketend waarvan binnen bepaalde hoek zelfs even gedacht werd (of zelfs stiekem gehoopt) dat die de rock-'n-roll van de kaart zou vegen. Zelfs de King trapte daarin. (zie: Bossa Nova Baby)